Bijna was ik weg, nog maar honderd to do's af te handelen.
Eén grote taak:' Skara' heb ik niet afgevinkt, integendeel, ik heb er een grote streep door getrokken.
Hoe aantrekkelijk ook, ik kreeg ze niet klaar voor mijn vertrek. Maar ze verliet mij nooit, dag en nacht zag ik haar, wou ik haar, daar en daar tussen, en onder en dan wou ik dat ik die kunstenaar was die dat allemaal kon. Och, ideeën, zou mijn brein ooit ophouden.
Misschien moet ik ook eens vasten, zoals Alexius doet, regelmatig één of twee dagen of meer, enkel water drinken en dan wordt hij rustig en helder en hoort hij wat zijn lichaam te vertellen heeft.
Maar ik eet te graag.
Ik heb mijn dochter bij mij geroepen. Zij is die van 'If you want something to be done, ask a busy person'. Samen hebben wij overlegd hoe Skara in de drie andere panelen past, wij hebben het materiaal overschouwt en ons neergelegd bij het feit dat mijn wens om driedimensioneel te werken om Skara heelhuids uit een orkaan te laten uitstijgen boven mijn, ons, kunnen lag.
Spijtig, he.
Tja.
Maar zie, ik heb hier wel tien champignonsdoosjes gekregen van Kajen voor Skara in de favela.
